Depresja i lęk

Naukowcy z Norwegii potwierdzają, że osoby z SM odznaczają się wysokim poziomem objawów depresji i lęku.

Komunikat zamieszczony w kwietniu 2008 roku na stronie internetowej Amerykańskiego Towarzystwa Stwardnienia Rozsianego (www.nationalmssociety.org)

Obserwacje i badania uczonych norweskich potwierdziły, że osoby chore na SM w porównaniu z osobami zdrowymi cechuje znacząco wyższy poziom objawów depresji i lęków. Potwierdzenie tego typu zmian emocjonalnych u osób chorych wskazuje na potrzebę zwracania na to szczególnej uwagi. Badania prowadził zespół pod kierownictwem doktora Antonie G.Beiske ze Szpitala Uniwersyteckiego w Akershus a ich rezultaty opublikowano w marcowym numerze European Journal of Neurology.

Występowanie zmian emocjonalnych u osób chorych na SM jest zjawiskiem powszechnym i wiąże się z neurologicznymi zmianami jakie towarzyszą tej chorobie. Objawia się to huśtawką nastrojów, popadaniem na przemian w głęboką depresję, rozdrażnienie, śmiech i płacz. Stany takie stanowią trudne wyzwania dla samych pacjentów jak też i dla ich rodzin.

Zespół dr. Beiske badał nastroje depresji i lęków u osób z SM w czterech aglomeracjach miejskich we wschodniej Norwegii. Zebrano i poddano analizie dane 140 pacjentów, których badano pod względem klinicznym i neuropsychiatrycznym. Wyłączono z badania osoby cierpiące na poważne zaburzenia poznawcze lub psychiczne oraz osoby w ciężkim stanie z powodów innych niż SM.
Uzyskane dane porównano z wynikami przeprowadzonych w 2001 roku badań nad stanem zdrowia, w tym zdrowia umysłowego społeczeństwa norweskiego. Do ocen użyto systemu prostych list kontrolnych, tzw. HSCL-25 (Hopkins Symptoms Checklist-25). U pacjentów z SM oceniano również zmęczenie i pytano ich o pomoc jaką uzyskiwali ze strony psychiatrów i psychologów, a także o to czy odczuwali oni potrzebę leczenia objawów depresji i lęku.

31,4% całości osób z SM donosiło o symptomach depresji podczas gdy w ogólnej populacji ten udział wyniósł 16,1%. 19,3% osób chorych miało stany lękowe; w grupie kontrolnej było takich osób 10,9%. Stwierdzono, iż u osób chorych na SM zmęczenie i młody wiek pozostawały w wyraźnym związku z symptomami depresji. Objawy lękowe miały z kolei związek ze zmęczeniem i bólem, w mniejszym stopniu z aktywnością choroby i wiekiem. W porównaniu do osób nie wykazujących zmęczenia, osoby, które tego doznawały prawie czterokrotnie częściej miały symptomy depresji i pięciokrotnie częściej stany lękowe. W dodatku osoby odczuwające ból miały ponad czterokrotnie częściej objawy lękowe. Tylko 15,9 % chorych stosowało terapię przeciwdepresyjną a 11,1% – terapię przeciwlękową. Spośród osób nie leczonych, które doznawały opisanych symptomów 18,2% wyrażało opinię o konieczności stosowania odpowiedniej terapii.

Autorzy opublikowanych badań stwierdzili, iż symptomy depresji i stany lękowe niezależnie od siebie i w powiązaniu z innymi symptomami SM oddziaływają na chorych. Powinno się te symptomy identyfikować i leczyć, nie traktując ich jako naturalny objaw chorobowy.

Tłumaczenie i opracowanie Maria Kassur i Ryszard Buchowiecki.