Naprawa uszkodzonej mieliny

Pojedyncze, niskie dawki immunoglobuliny klasy M przyczyniają się do naprawy uszkodzonej mieliny..

Źródło: Journal of Neuroscience Research, no.5, volume 85, apr.2007
Autorzy: Warrington AE, Bieber AJ, Ciric B, Pease LR, Van Keulen V, Rodriquez M.

W chorobie SM układ odpornościowy błędnie identyfikuje własną tkankę organiczną jako obcą w wyniku czego mielina a następnie włókna nerwowe są uszkadzane i niszczone. We wczesnych fazach tego procesu mielina może być naprawiana, jednak w miarę postępu choroby remielinizacja staje się nieskuteczna i pełne jej funkcje nie mogą być odzyskane.
W opisanych badaniach wykorzystano stwardnienie rozsiane jakie występuje u myszy, dokonując równoległych obserwacji stanu myszy i pomiarów stopnia remielinizacji. Badano aktywność myszy obserwując jednocześnie pod mikroskopem poziom demielinizacji. Przeciwciała użyte w terapii wiązały się z mieliną i powierzchnią komórek w mózgu i w rdzeniu kręgowym przed remielinizacją. Te przeciwciała, oznaczane jako rHIgM22 były wykrywane rezonansem magnetycznym gdy wnikały do centralnego układu nerwowego i skupiały się w miejscach uszkodzeń.
Myszy otrzymywały pojedyncze dawki przeciwciał dla wywołania remielinizacji. Po upływie pięciu tygodni od podania takiej pojedynczej dawki proces naprawy mieliny stabilizował się. Od tego momentu kolejne dawki przeciwciał nie powodowały już różnic w stopniu demielinizacji. Istota tego, jak przeciwciała pomagają procesowi remielinizacji pozostaje niejasna. Badania wykazały również, że u myszy przeciwciała działają efektywnie w połączeniu ze sterydami, stosowanymi w terapii nawrotów choroby u osób z SM.
Opisane badania mają charakter wstępny i powinny być potwierdzone przed zastosowaniem ich u ludzi. Wstępne badania przeprowadzone na myszach wykazały, że dawka stosowanego leku 1000-krotnie większa od zastosowanej nie jest toksyczna. Ta informacja będzie aktualizowana w trakcie dalszych badań.

Tłumaczenie i opracowanie Maria Kassur i Ryszard Buchowiecki.