Alemtuzumab CARE-SM-I i CARE-SM-II

Wyniki dwóch końcowych stadiów badań klinicznych publikowane obecnie w lancecie stwierdzają, że alemtuzumab jest efektywnym dla rzutowo-remisyjną postacią SM. Badania CARE-MS-I i CARE-MS-II były wspólnie rozpatrywane pod kątem stopnia nawrotów i postępu niesprawności.

CARE-MS-I
Porównywanie osób na alemtuzumabie z osobami na rebifie:
Osoby przyjmujące alemtuzumab:
– koło 55% mniejsza szansa na doświadczenie nawrotu (40% osób biorących rebif doświadczyło nawrotu w porównaniu z 22% osób biorących alemtuzumab)

CARE-MS-II
Porównanie efektów alemtuzumabu z rebifem u osób z SM, które miały nawroty podczas poprzedniego leczenia beta-interferonem lub copaxonem.
– około 50% mniejsza szansa doświadczenia nawrotu w ciągu dwóch lat brania leku (51% osób biorących rebif doświadczyło nawrotu w porównaniu z 35% u osób biorących alemtuzumab)
– około 42% mniejsza szansa na doświadczenie progresji niesprawności w czasie dwóch lat brania leku (20% osób biorących rebif doświadczyło progresji niesprawności w porównaniu do 13% osób biorących alemtuzumab)

SKUTKI UBOCZNE
W próbach zidentyfikowano pewną liczbę uleczalnych efektów ubocznych: zakażenia, zaburzenia tarczycy, trombocytopenia (zmniejszenie płytek krwi) oraz itp. (autoimmunologiczne schorzenie związane z obniżeniem płytek).
Trzech pacjentów biorących alemtuzumab rozwinęło raka tarczycy, który także był leczony.
Był również jeden zgon w poprzedniej fazie drugiej klinicznego badania alemtuzumabu spowodowany przez ITP, ale badacze zmienili procedury monitorowania, by wyszukać ten niepożądany skutek uboczny i od tej pory nie zdarzył się ani jeden przypadek śmiertelny powiązany z ITP.

Źródło: www.mssociety.org.uk, 01.11.2012
Tłumaczenie i opracowanie: Maria Kassur, Łukasz Miecznikowski.