Skansen słońcem malowany
Na naszą pierwszą z pięciu jednodniowych wycieczek ramach projektu „Sacrum i profanum cd.”, współfinansowanego przez Samorząd Województwa Mazowieckiego, udaliśmy się 26 sierpnia br. do Sierpca.
Nasze poznawanie miasta i okolic rozpoczęliśmy od XVII – wiecznego klasztoru Sióstr Benedyktynek, który usytuowany jest na wzgórzu Loret. Jest to największy w mieście zabytkowy zespół architektoniczny. W kościele znajduje się cudowna figura Matki Boskiej Sierpeckiej, a u podnóża wzniesienia – studzienka z uzdrawiającą wodą. O historii powstania sanktuarium opowiadała nam jedna z sióstr benedyktynek.
Kolejnym etapem nasze sierpeckiej wycieczki był Skansen Wsi Mazowieckiej. Nasze zwiedzanie zaczęliśmy od warsztatu wyrobu masła. Po krótkim instruktarzu, każdy z nas dołożył swoją część pracy do procesu wyrabiania masła. Największą frajdę sprawiła nam degustacja tego co sami zrobiliśmy. Chleb z masłem jeszcze nigdy nie był tak dobry!
Wizyta w Muzeum Wsi Mazowieckiej w Sierpcu to prawdziwa podróż do przeszłości, zaskakujące odkrycia, a przede wszystkim inspirujące spotkanie z rodzimą historią oraz obrzędowością wsi mazowieckiej. Na terenie Skansenu zwiedzić można ponad 80 obiektów małej i dużej architektury z przełomu XIX i XX wieku. Muzeum odtwarza konkretny typ zabudowy – wieś rzędową i jest jedną z najpiękniejszych placówek w kraju o charakterze skansenowskim, położoną w niezwykle malowniczej okolicy, w bezpośrednim sąsiedztwie skarpy doliny rzeki Skrwy, na urokliwie zalesionym terenie.
O popularności Muzeum Wsi Mazowieckiej w Sierpcu może świadczyć to, że jest to obiekt szerokiego zainteresowania reżyserów i scenografów filmowych. Na terenie Skansenu powstawały zdjęcia do kilku znaczących dla polskiej kinematografii produkcji filmowych, m.in.: „Szwadron” w reżyserii Juliusza Machulskiego, „Ogniem i mieczem” Jerzego Hoffmana, „Pan Tadeusz” Andrzeja Wajdy, „Przeprowadzki” Leszka Wosiewicza oraz liczne programy o charakterze popularnonaukowym i rozrywkowym.
Ostatnim punktem naszego pobytu w Skansenie był obiad w karczmie Pohulanka. Syci, pełni wrażeń, uśmiechnięci wracaliśmy do Warszawy.
